Saturday, December 20, 2008

Monday, December 1, 2008

مصائب زندگی بر دو دسته‌اند.
دسته اول شدت‌شان، مستقل از زمان هست.
یعنی می‌توانی تحمل‌شان کنی، تا سر فرصت مناسب، با یک برنامه‌ریزی مناسب بروی سراغ‌شان، و ترتیب‌شان را بدهی.

دسته دوم اما، شدت‌شان با زمان نسبت مستقیم دارد.
یعنی اول آنقدر کوچک‌ند که نیستند، به چشم نمی‌آیند، اما زمان که میگذرد، شدت‌شان زیاد می‌شود. روح‌ات را می‌پیمایند، صبح به صبح اعصابت را پانچ می‌کنند. تا شب سوراخ‌های مغزت هوا می‌کشد. دردش را می‌توان به درد دندان درون‌تهی‌ای که هوا می‌کشد، تشبیه کرد.
چشم بر هم می‌گذاری، آن چنان گسترده می‌شوند که دیگر یارای مقابله باهاشان را در خودت نمی‌بینی.